Hayata karşı iyimser bir tavır takınmak benim için son zamanlarda biraz takıntı gibi görünüyor. Pozitiflik kültürü çok karlı bir niş.
İyimserlik ve olumlu düşünme konusunda pek çok uzman var ve pek çok insan, olumsuzlukların üstesinden gelme konusundaki deneyimlerini paylaşıyor.
Ben bir istisna değilim. Olumlu düşünmenin hayatımıza fayda sağlayacağına gerçekten inanıyorum ve bu konudaki düşüncelerimi sıklıkla paylaşıyorum. Ancak bu, hayatımdaki olumsuzlukları görmezden geldiğim anlamına gelmiyor.
Kendinizi anlamak için duygularınızı yaşamak önemlidir. Hastalıklar veya sevdiklerinin kaybı gibi acı verici yaşam olaylarından kaçınılamaz ve göz ardı edilemez.
Bu durumda olumsuz duyguları derinlere gömüp iyiymiş gibi davranmak yerine onlarla yüzleşmek daha faydalı olabilir. Ne yazık ki duygusal açıdan tamamen bağımsız bir hayat yaşayamayız, bu da hayatta kaçınılmaz kötü şeylerin olacağı anlamına gelir.
Karamsar olmak insanlara her zaman daha kolay gelen bir durum. Bir şeye üzülmek için her zaman bir neden vardır, değil mi? Eğer devamlı kötü şeylerin iyi olanlardan daha ağır bastığını düşünürseniz, dünya size oldukça kötü bir yer gibi gelebilir!
Düşünce şeklini değiştirmeye karar vermek bilinçli ve zor bir karardır. Bunun nedeni, değişime ihtiyacın olduğuna ikna olmuş olmandır. Büyük liderlerin bu konudaki başarıları onları farklı bir yere taşır.
İlk başta kendini hayattaki iyi şeylere odaklanmaya zorlamak zorunda kalacaksın ama bu farklı bir şey. Bu, çamura saplanmış bir arabayı tekrar yola itmek gibi bir şey. Zihin bir tür rutine alıştığında bu döngüyü kırmak çok zor olabilir.
Eğer bunun size bir faydası olmayacağını düşünüyorsanız, kendinizi olumlu bir yaşam tutumu denemeye zorlamalısınız. Kendi içinize bakmak, duygularınızla, korkularınızla ve inançlarınızla yüzleşmek için çaba göstermenize yardımcı olur.
Yüzeysel girişimler sonuç vermeyecektir. Elbette, bunu yapana kadar numara yapabilirsiniz, ancak kendinizi daha iyi tanımanıza izin verirseniz çok zaman kazanabilirsiniz.
Bu, “Toksik Pozitiflik” kitabının yazarı Whitney Goodman’ın yaşam durumlarına verdiği toksik pozitiflik tepkisinin mükemmel bir örneğidir. Odak noktası, aslında kendinize olumsuz duyguları deneyimlemenize ve bunları doğal bir şekilde yaşamanıza izin vermeniz gerektiğinde, olumlu bir tutumu sürdürmektir. Kendini kötü hissetmek, kişinin kötü bir insana dönüşeceği anlamına gelmez.
Pozitif düşünce, günü atlatmak için sahte bir gülümsemeyle maske görevi görmek yerine, sizi desteklemeli ve rahat ettirmelidir. Eğer bunu hissetmiyorsanız ya da buna inanmıyorsanız, kendinizi buna zorlamanın bir faydası olmayacaktır.
Kendinizi tüm olumsuzluk ve pozitiflikleriyle olduğu gibi kabul etmek, duygularınızla mücadele etmeyi bırakmanın ve size yük olan şeyleri sırtınızdan atmanın ilk adımıdır.
Olumlu düşünmenin elbette avantajları vardır, ancak duygularınızı bastırmanıza yol açıyorsa, bundan hemen vazgeçmelisiniz. Duyguların gizlenmesi değil, hissedilmesi ve üzerinde çalışılması gerekir.
Bu konularda yapılan oldukça fazla çalışma var. Özellikle lider denilen kişiler üzerinde yapılan çalışmalar dikkate değer. Lider karakterlerin pozitif ve negatif düşünceler arasında doğru bağlantı kurmaları, onların sürüklediği toplulukların başarıları ve ses getirmeleri adına kritik tercihler.
Liderleri düşündüğümüzde mutlaka politikacıları kastetmiyoruz. Onlar girişimciler, sosyal hizmet uzmanları, öğretmenler, aktivistler ve çok daha fazlasıdır. Onları farklı kılan, fikirlerine kattıkları tutku ve inançtır. Bu sadece sıradan bir coşku değil, aynı zamanda eylemlerle de teyit edilen sürükleyici bir bağlılıktır.
“Eğer eylemleriniz başkalarına daha fazla hayal kurmaya, daha fazla öğrenmeye, daha fazlasını yapmaya ve daha fazlası olmaya ilham veriyorsa, siz bir lidersiniz.”
- John Quincy Adams
Her insanın bir liderde ne aradığına dair farklı bir fikri olsa da, bence etrafına yaydığı pozitif hava, buna göre yaşadığı yaşam tarzı ve yüksek enerjisi gibi özellikler mükemmel liderliğin temelini oluşturan şeylerdir.
Zaman ve sosyal ortam sürekli değişse de bu insanlar kendilerini hedefe adamayı ve fikirlerine sadık kalmayı başarırlar.
Tüm liderlerin kendilerine özgü bir şeyleri vardır, ancak onlara muazzam başarıyı getiren benzer nitelikler de vardır.
Onlar orijinaldir
Büyük liderler ilişkilerin temelini dürüstlük ve etik temeller üzerine kurarlar. İnançları, fikirleri, düşünceleri ve duyguları konusunda açıktırlar. Açık bir kalple liderlik ederler.
Örnek olarak öncülük ediyorlar
Bunlar sadece sözlerinin değil, aynı zamanda eylemin insanlarıdır. Talimat ve tavsiye vermekten daha da ileri giderek bunu kendileriyle birlikte gösterip uygularlar, böylelikle daha derin bir güven ve sadakat yaratırlar.
Onların coşkusu bulaşıcıdır
Karizmanın ve halkla iletişim kurma yeteneğinin ötesine geçerler. Amaca olan samimi inanç, bağlılık ve üstlendikleri sorumluluk birleşince onlara hayran kalmamak imkansız bir hale geliyor.
Gerçek liderlik bir grup insanın başında durabilmek değildir. Gerçek liderlik, ilham kaynağı olma, büyümeyi ve olumlu değişimi motive etme yeteneğidir. Bunlar insanların kendilerinde geliştirmek istedikleri türden niteliklerdir.
Bunun yanında duygularını yaşamayı öğrenmişler, karamsarlıkla pozitiflik arasındaki geçişlerin ustası konumundadırlar. Tüm duyguları olduğu gibi kabul edip, buna göre pozisyon almaları büyük kitleleri etkilemek ve onlara rol model olmaları açısından, diğer insanlara göre önemli yetenekleridir.